ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΠΑΝΙΚΟΥ

Τα διάφορα ψυχοπιεστικά  γεγονότα που συμβαίνουν όλο και περισσότερο το τελευταίο διάστημα, έχουν αντίκτυπο στην ψυχοσύνθεση του ανθρώπου.

Οι άμυνες του καθενός διαφέρουν στις καθημερινές «επιθέσεις» που δεχόμαστε. 

Ένα είναι σίγουρο, όλοι έχουμε τα όριά μας.

Τι γίνεται όμως όταν αυτά τα όρια ξεπεραστούν;

Η ψυχή δεν διαχωρίζεται από το σώμα, επομένως αν δεν ακούσουμε ή δεν καταλάβουμε τα μηνύματα που μας στέλνει ο οργανισμός, όσον αφορά το ψυχοσυναισθηματικό επίπεδο, τότε θα επικοινωνήσει μαζί μας μέσω του σωματικού επιπέδου, με τα διάφορα σωματικά συμπτώματα για να μας κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου.

Μια τέτοια κατάσταση η οποία εκδηλώνεται πλέον όλο και πιο συχνά είναι η κρίση πανικού.

Η κρίση πανικού εκδηλώνεται συνήθως, όταν δεν υπάρχει κάποιο εξωτερικό ερέθισμα. Αρχικά με έντονο άγχος, φόβο, ταχυκαρδία (αίσθημα παλμών), εφίδρωση, ναυτία, αίσθημα ζάλης ή δύσπνοια και πολύ συχνά έντονο αίσθημα επικείμενου θανάτου.

Πρόκειται για μια κατάσταση που προκαλεί πολύ μεγάλη δυσφορία, καθώς το άτομο νιώθει πως δεν έχει τον έλεγχο του σώματός του. αρκετά συχνά οδηγείται στα εξωτερικά ιατρεία του εφημερεύοντος νοσοκομείου, όπου όμως δεν διαπιστώνεται κάτι παθολογικό.

Η κρίση πανικού εκδηλώνεται συνήθως σε νεαρά άτομα και είναι συχνότερη σε γυναίκες. Όταν οι κρίσεις επαναληφθούν και συνοδεύονται με άγχος επανεμφάνισής τους, τότε μιλάμε για διαταραχή πανικού.

Αρκετές φορές αυτή η κατάσταση συνδυάζεται με αγοραφοβία. Δηλαδή με τη δυσκολία να παρευρεθεί το άτομο αυτό σε κλειστούς και πολυπληθής χώρους. Π.χ. σούπερ μάρκετ, θέατρο, εκκλησία κτλ. Αυτό έχει αντίκτυπο τόσο στην επαγγελματική, όσο και στην κοινωνική –προσωπική ζωή. Ταυτόχρονα εκδηλώνεται αδυναμία μετάβασης στην εργασία, συνοδείας των παιδιών σε διάφορες εκδηλώσεις και διαπροσωπικών σχέσεων. Σταδιακά αυτό οδηγεί στον αυτοπεριορισμό και την απομόνωση.

Είναι σημαντικό να τονίσουμε, πως πριν γίνει αποκλεισμός της οργανικότητας, θα πρέπει να γίνεται ένας πλήρης εργαστηριακός έλεγχος. Στη συνέχεια η θεραπεία μπορεί να βασιστεί σε 2 άξονες. Στην ψυχοθεραπεία ή και στη φαρμακοθεραπεία, αναλόγως των εξατομικευμένων αναγκών του καθενός.

Πρέπει να γίνει αντιληπτό, πως τα άτομα με τα παραπάνω συμπτώματα σε καμία περίπτωση δεν χάνουν το νου τους, αλλά αντιθέτως όσο πιο γρήγορα ζητήσουν βοήθεια τόσο πιο γρήγορα θα απελευθερωθούν απ’ τα δεσμά τους.