Η σχιζοφρένεια είναι μία χρόνια ψυχική πάθηση. Οι
πάσχοντες όταν λαμβάνουν την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή είναι λειτουργικοί
χωρίς να δημιουργούν κάποιο πρόβλημα στους γύρω τους. Κύριο χαρακτηριστικό όταν
η νόσος βρίσκεται σε έξαρση είναι η σχάση με την πραγματικότητα. Ο ασθενής
μπορεί να ακούει φωνές και να νοιώθει πως απειλείται. Αυτό προκαλεί έντονο
άγχος και ανησυχία. Είναι όλα αυτά αρκετά για να τον οδηγήσουν στο έγκλημα;
Από τις διάφορες
έρευνες που έχουν γίνει μέχρι σήμερα δεν έχει αποδειχθεί αυξημένη συσχέτιση
μεταξύ σχιζοφρένειας και ανθρωποκτονίας. Γιατί τότε υπάρχει η πεποίθηση πως
αυτοί οι ασθενείς είναι πιο επικίνδυνοι από άλλους; Δεν είναι λίγες οι
περιπτώσεις που η επιστήμη έρχεται σε σύγκρουση με την πεποίθηση της κοινής
γνώμης. Σίγουρα έχει παίξει ρόλο το στίγμα που υπάρχει για τις ψυχικές
ασθένειες. Αξίζει να αναφέρουμε εδώ και το ρόλο του κινηματογράφου.
Σχεδόν όλοι γνωρίζουν
την ταινία « ο σχιζοφρενής δολοφόνος με το πριόνι». Ο πρωτότυπος τίτλος της
ταινίας είναι «The Texas chainsaw massacre». Ακόμα και με βασικές γνώσεις
αγγλικών καταλαβαίνεις πως δεν υπάρχει πουθενά η λέξη σχιζοφρένεια ή
σχιζοφρενής. Επιπλέον, σε πολλές ταινίες ο δολοφόνος παρουσιάζεται σαν άτομο με
ψυχική πάθηση. Προφανώς έχει μεγαλύτερη απήχηση στο ευρύ κοινό.
Θα ήταν χρήσιμο να βάλουμε εδώ και μια άλλη παράμετρο. Αισθανόμαστε ασφαλείς όταν πιστεύουμε πως αυτά τα φρικιαστικά εγκλήματα που βλέπουμε στις ταινίες δεν τα κάνουν άνθρωποι της διπλανής πόρτας αλλά κάποιοι που ¨έχουν προδιάθεση προς αυτό¨.
Ακόμα και στην καθημερινότητά μας όταν γίνεται ένα ειδεχθές έγκλημα, είναι πολύ δύσκολο να δεχθούμε πως το διέπραξε ένας απλός άνθρωπος. Τα τελευταία χρόνια η ανάγκη για τηλεθέαση έχει οδηγήσει στην εκμετάλλευση από τα τηλεοπτικά κανάλια τέτοιων γεγονότων. Όσο πιο φρικιαστικό το έγκλημα τόσο το καλύτερο. «Ήταν ο δράστης ψυχοπαθής; Έκανε τρελά πράγματα; Γυάλιζε το μάτι του; Μα πώς δεν το είχαν καταλάβει στη δουλειά του;» Όλα αυτά για 2-3 ημέρες το πολύ και μετά βρίσκουνε άλλα θύματα χωρίς να τους ενδιαφέρει η πορεία της έρευνας και η ολοκλήρωσή της.
Η λογική λέει πως για να αφαιρέσει κάποιος τη ζωή ενός ανθρώπου όταν δεν απειλείται μάλλον έχει πρόβλημα. Αυτό όμως δε σημαίνει πως είναι σχιζοφρενής. Οι ασθενείς που πάσχουν από σχιζοφρένεια είναι πιο πιθανό να κάνουν κακό στον εαυτό τους παρά στους άλλους. Επίσης, είναι αλήθεια πως αν διαπράξουν ανθρωποκτονία είναι πιθανό να το κάνουν με άγριο (αν επιτρέπεται ο όρος) τρόπο. Έτσι, θυμόμαστε πιο εύκολα αυτά τα εγκλήματα.
Είναι σύνηθες να φοβόμαστε ότι δε γνωρίζουμε. Πρέπει όμως για να εξελιχθούμε σαν κοινωνία να αποδεχτούμε όλα τα μέλη που ζουν σε αυτή και να γνωρίσουμε τα χαρακτηριστικά τους.
Θα ήταν χρήσιμο να βάλουμε εδώ και μια άλλη παράμετρο. Αισθανόμαστε ασφαλείς όταν πιστεύουμε πως αυτά τα φρικιαστικά εγκλήματα που βλέπουμε στις ταινίες δεν τα κάνουν άνθρωποι της διπλανής πόρτας αλλά κάποιοι που ¨έχουν προδιάθεση προς αυτό¨.
Ακόμα και στην καθημερινότητά μας όταν γίνεται ένα ειδεχθές έγκλημα, είναι πολύ δύσκολο να δεχθούμε πως το διέπραξε ένας απλός άνθρωπος. Τα τελευταία χρόνια η ανάγκη για τηλεθέαση έχει οδηγήσει στην εκμετάλλευση από τα τηλεοπτικά κανάλια τέτοιων γεγονότων. Όσο πιο φρικιαστικό το έγκλημα τόσο το καλύτερο. «Ήταν ο δράστης ψυχοπαθής; Έκανε τρελά πράγματα; Γυάλιζε το μάτι του; Μα πώς δεν το είχαν καταλάβει στη δουλειά του;» Όλα αυτά για 2-3 ημέρες το πολύ και μετά βρίσκουνε άλλα θύματα χωρίς να τους ενδιαφέρει η πορεία της έρευνας και η ολοκλήρωσή της.
Η λογική λέει πως για να αφαιρέσει κάποιος τη ζωή ενός ανθρώπου όταν δεν απειλείται μάλλον έχει πρόβλημα. Αυτό όμως δε σημαίνει πως είναι σχιζοφρενής. Οι ασθενείς που πάσχουν από σχιζοφρένεια είναι πιο πιθανό να κάνουν κακό στον εαυτό τους παρά στους άλλους. Επίσης, είναι αλήθεια πως αν διαπράξουν ανθρωποκτονία είναι πιθανό να το κάνουν με άγριο (αν επιτρέπεται ο όρος) τρόπο. Έτσι, θυμόμαστε πιο εύκολα αυτά τα εγκλήματα.
Είναι σύνηθες να φοβόμαστε ότι δε γνωρίζουμε. Πρέπει όμως για να εξελιχθούμε σαν κοινωνία να αποδεχτούμε όλα τα μέλη που ζουν σε αυτή και να γνωρίσουμε τα χαρακτηριστικά τους.
About 
